Νιόκι-gnocchi. Φάε κάτι πριν πας στην πλατεία, μην φας πάλι ''βρώμικο''

Όλο και πιο αραιά κάνω δημοσιεύσεις, αλλά δεν νομίζω να ενοχλεί κάποιον. Το θέμα όμως που έχει εγκατασταθεί στα στόματα των περισσότερων Ελλήνων δεν είναι το χρονικό διάστημα που κάνω δημοσιεύσεις. Είναι προφανώς το μνημόνιο, η σκληρή φορολογική στρατηγική της κυβέρνησης και πάνω απ όλα η ανεργία. 



Δεν μου αρέσει η κατάσταση στην οποία έχουμε έρθει, αλλά δεν μου άρεσε και η κατάσταση στην οποία ήμασταν. Βρίστε με όσο θέλετε, αλλά ήμουν από αυτούς που δεν ήθελαν τους ολυμπιακούς αγώνες στην Ελλάδα, δεν ήθελα να βλέπω φυγόπονους συμπολίτες μου να προσπαθούν με πλάγιους τρόπους να βολεύονται στο δημόσιο, δεν μου άρεσε η οικονομική ανισότητα μεταξύ δημοσίου υπαλλήλου και ιδιωτικού υπαλλήλου. Που οι οικονομικές απολαβές ενός απλού δημοσίου υπαλλήλου με τα επιδόματα έφτανε μιάμιση φορά και μερικές φορές δύο φορές πάνω από τον αντίστοιχο του ιδιωτικού. Δεν μου άρεσε η ασφάλεια που παρείχε η δουλειά του δημοσίου ενώ σε αντίθεση με τον ιδιωτικό τομέα επικρατούσε η ανασφάλεια, οι χαμηλοί μισθοί, η καταστρατήγηση του ωραρίου, η ανασφάλιστη εργασία και γενικά η εκμετάλλευση. Δεν μου άρεσε που μερικοί μπορούσαν να ''τελειώνουν'' τις δουλειές τους με ένα τηλεφώνημα ενώ άλλοι συμπολίτες έπρεπε να αντιμετωπίσουν το τέρας της γραφειοκρατίας που λειτουργούσε σε πολλές περιπτώσεις εκδικητικά απέναντι στον φουκαρά πολίτη που τόλμησε να διακόψει τον πρωινό καφέ+τσιγάρο του δημοσίου υπαλλήλου. 


Δεν μου άρεσε να βλέπω εκλεγμένες κυβερνήσεις και βουλευτές με κριτήρια τα προσωπικά συμφέροντα το κάθε ψηφοφόρου. Που μεταφράζονται πάντα σε χρήματα, είτε από εργολάβους είτε από υποψήφιους δημόσιους υπαλλήλους, είτε από αγρότες που θέλανε επιχορηγήσεις ή αποζημιώσεις για να τα επενδύσουν σε γαρύφαλα σκυλάδικου και μερσεντές.  Δεν μου άρεσε που πολλές φορές οι νόμοι εφαρμόζονταν μόνο στους οικονομικά αδύναμους. 
Δεν μου άρεσε ο κοινωνικός ρατσισμός και ο ρατσισμός γενικότερα, ιδίως όταν αυτός προερχόταν από τα σώματα ασφαλείας.
Δεν μου άρεσε να βλέπω περιοχές της Ελλάδας που να μην είναι παραγωγικές και το μοναδικό τους εισόδημα να είναι οι φοιτητές κάποιου πανεπιστημίου ή οι στρατιώτες κάποιου στρατοπέδου.
Δεν μου άρεσε να βλέπω τα πακέτα που μας έδινε τόσα χρόνια η ευρώπη να μην έχουν μεταφραστεί (σε μεγάλο μέρος) σε επενδύσεις και ανάπτυξη.
Δεν μου άρεσε να βλέπω ένα τεράστιο κομμάτι της αγοράς να κινείται με χρήματα του δημοσίου είτε αυτό προερχόταν από το πλεόνασμα του μισθού των δημοσίων υπαλλήλων είτε από άλλες πηγές.
Δεν μου άρεσε ο υπερκαταναλωτισμός που επικρατούσε με δάνεια από τις τράπεζες. Δεν μου άρεσε που έπερναν δάνειο ακόμα και για τις διακοπές, μην και δεν κάνουμε χλιδάτες διακοπές φέτος.
Δεν μου άρεσε όλη αυτή η επίδειξη υπεροψίας που επικρατούσε κάθε σαββατόβραδο.
Δεν μου άρεσε που δεν υπήρχε η ευγένεια, ο σεβασμός και η αξιοκρατία.


Και ξαφνικά χρεοκοπήσαμε. 


Και ξαφνικά άρχισαν να βγαίνουν στους δρόμους, και να διαδηλώνουν άνθρωποι που δεν έχουν ξαναδιαδηλώσει ποτέ στη ζωή τους.Άνθρωποι που μέχρι πρόπερσι έβριζαν κάθε διαδηλωτή που έψαχνε το δίκιο του. Έβριζαν γιατί τους έκλειναν το δρόμο, τους χάλαγαν την πελατεία από τα μαγαζιά τους,
 επειδή ήταν η ομάδα τους,έ συγνώμη το κόμμα τους, ήταν στην εξουσία και ήταν όλα καλά γι αυτούς.




Κάθε καρυδιάς καρύδι μαζεύτηκε στην πλατεία συντάγματος για να κάνουν μια διαμαρτυρία copy-paste από Ισπανία. Τι κάναν οι Ισπανοί? κάθονταν στην κεντρική τους πλατεία και περίμεναν να τους λυπηθεί η κυβέρνηση τους και να αποσύρει τα μέτρα λιτότητας. Το είδαν οι συμπολίτες μας και σκέφτηκαν ότι μια διαμαρτυρία καθιστική θα ήταν πολύ καλή ιδέα, μιας και σαν λαός έχουμε εξασκηθεί στο να καθόμαστε.
Οπότε συγκεντρώθηκαν: προδομένοι εθνικιστές, πικραμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, χίπιδες που κάνουν ψυχανάλυση αλά αμερικέν, αριστερές οργανώσεις που μέχρι τώρα κάναν τις συγκεντρώσεις της οργάνωσης σε ένα τραπέζι με τέσσερις καρέκλες, σουβλάκια, λουκάνικα, ποπ-κορν, φιστίκια, μαλλί της γριάς.






Τα κύρια συνθήματα και αιτήματα είναι, να επιστραφούν τα κλεμμένα και το να υπάρξει πραγματική δημοκρατία τώρα.


 Ά και το σημαντικό η μούντζα στη βουλή. Μαζεύονται πολλοί και περνάν την ώρα τους μουτζώνοντας το κτίριο της βουλής. Πολύ επαναστατικό, με αυτήν την κίνηση έχουν διορθωθεί πολλά προβλήματα ανά τον κόσμο.


Για να καταλάβω, όλες οι κυβερνήσεις που έχουν ανέβει μέχρι τώρα στην κυβέρνηση έχουν έρθει με την βία; με τα τανκς; 
Μα φυσικά όχι! με δημοκρατικές διαδικασίες έχουν εκλεχθεί από τον λαό. Έχουν πάρει τον ψήφο του λαού για να κυβερνήσουν. 
Αν οι ψηφοφόροι έχουν ψηφίσει με γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρων, τότε δεν τους φταίει η δημοκρατία. Δεν τους φταίει η δημοκρατία, που εκλέγουν βουλευτές που δεν ξέρουν να αρθρώσουν λόγο, μόνο και μόνο επειδή προσβλέπουν οικονομικά οφέλη από την εκλογή τους.


Έχετε δει πολλούς να επιστρέφουν κλεμμένα ιδίως όταν ισχυρίζονται οτι είναι αθώοι;  










Η αίσθηση που μου άφησε η πλατεία είναι η νοσταλγία του νεοέλληνα από το βολεμένο άμεσο παρελθόν του. 




Δυστυχώς όλοι μας φταίξαμε και καλά να πάθουμε αυτά που παθαίνουμε. 
Με δυστυχούν όλες οι πλευρές, και των ''αγανακτισμένων'' που επιθυμούν να επιστρέψουμε σε μια ποιότητα ζωής που με έβρισκε αντίθετο , 
 και της κυβέρνησης που μας καλεί να εξαθλιωθούμε για να σωθούν τράπεζες και κυβερνητικός μηχανισμός, 
 αλλά και όλων αυτών που αντιτείνονται στην δημοκρατία σαν θεσμό-πολίτευμα. 

Ας μην ξεχνάμε ότι να νομίσματα της χούντας έγραφαν πάνω τους : ''δημοκρατία της Ελλάδος''






Δεν έχει αλλάξει η νοοτροπία των νεοελλήνων (καμία σχέση με τους παλιούς ) , όλα αυτά που με ενοχλούσαν δεν έχουν αλλάξει και ούτε μου φαίνεται φως στον ορίζοντα. Απλά έχουν τελειώσει τα χρήματα.








Νιόκι-gnocchi


υλικά
1 κιλό πατάτες βρασμένες
250γρ αλεύρι
1 αυγό


διαδικασία




Λιώστε τις πατάτες, ανακατέψτε με το αλεύρι και το αυγό και κάντε μια ζύμη. Αφήστε για μισή ώρα. Κάντε με την ζύμη μπαστουνάκια χοντρά όσο το δάχτυλό σας. Κόψτε τα σε κομματάκια 2-3 εκ.  Βάλτε αλατισμένο νερό να βράσει. Ρίξτε τα νιόκι. Όποιο ανεβαίνει στην επιφάνεια τα βγάζετε και το βάζετε σε μια πιατέλα. Τρίβετε τυρί από πάνω.