Ζύμη σφολιάτας (γρήγορη εκδοχή)

Απόγευμα σε ένα καφέ στο κέντρο της πόλης, εγώ και η φίλη μου καθόμαστε σε ένα τραπεζάκι και πίνουμε από μια δροσερή  μπύρα. Εμφανίζεται μια υπάλληλος του καταστήματος και μας παρακαλάει ευγενικά να καθίσουμε στις καρέκλες και να σηκωθούμε από το τραπεζάκι. 
Κάποιες κοπέλες μιλάγανε δυνατά και εύθυμα πάνω σε φλέγον θέματα της εποχής μας. Το σεξ. Χωρίς να το θέλω άκουσα την ιστορία μιας κοπελιάς που τα είχε με έναν παντρεμένο ο οποίος μάλλον την έφτυσε στο τέλος, η άλλη που έψαχνε άντρα. Γενικά ήταν μια συζήτηση ατέρμονη. 
Τα πάντα σχετίζονται όμως με το φαγητό, πως όμως μια αποτυχημένη σχέση ή ένας άκαρπος μαραθώνιος αναζήτησης ερωτικού συντρόφου σχετίζετε με το φαγητό; 


Δεν είναι μόνο οι γυναίκες που είναι σε φαύλο κύκλο είναι και οι άντρες. 
Το τι και πως τρώμε δείχνει τι άνθρωποι είμαστε και τι αναζητάμε. 
Το ότι η πλειοψηφία  του αστικού πληθυσμού τρέφεται με έτοιμο προμαγειρεμένο φαγητό χωρισμένο σε ατομικές μερίδες, δηλώνει την αναζήτηση 
της άνεσης (έτοιμο φαγητό, γρήγορα, τώρα πεινάω τώρα φάω), 
της σιγουριάς (αυτό το μαγαζί κάνει καλό φαγητό), 
του προκαθορισμένου μέλλοντος ( από αυτό το μαγαζί που παραγγέλνω τρώω καλά άρα και σήμερα θα φάω καλά),
της ασφάλειας (δεν θα πετάξω τα λεφτά μου).


Αλλά δημιουργεί και το αίσθημα της ατομικότητας (ξεχωριστές ατομικές μερίδες)
της μη δημιουργίας ( αφού το αγοράζω έτοιμο)
της μη ευχαρίστησης και της δημιουργίας αλλά και της συντροφικότητας ( πάντα όποιος μαγειρεύει θέλει να μοιραστεί το φαγητό του με κάποιον άλλο, έστω και για μια δεύτερη γνώμη)
την έλλειψη της χαράς ενός ολοκληρωμένου γεύματος όπως είναι με τα πρώτα πιάτα, τη σαλάτα, το κύριο γεύμα, τα φρούτα, το επιδόρπιο.




Ο μέσος αστός θέλει μόνο το κύριο γεύμα γρήγορα, πρόχειρα, φτιαγμένο από έναν άλλον άγνωστο, χωρίς να κοπιάσει χωρίς να μοιραστεί, σίγουρα, προ τετελεσμένα, ατομικά, εγωιστικά.  
Όπως ακριβώς και στο έρωτα,  θέλει τώρα να γαμηθεί και μετά λέει δε γαμιέται.


Ένα ολοκληρωμένο γεύμα είναι σαν ένα φλέρτ, στην αρχή έρχονται τα ορεκτικά, όσο πιο καλά και σωστά είναι φτιαγμένα, θα ανοίξουν την όρεξη και θα εξάψουν την φαντασία για το τι θα επακολουθήσει. 
Εδώ πρέπει να αναδείξει ο μάγειρας όλη την τέχνη του. Οι μερίδες πρέπει να σωστές, όχι πολύ λιπαρές και η επιλογή των υλικών προσεκτικά επιλεγμένα δεν πρέπει να χορτάσουμε αλλά πρέπει να μας ανοίξει η όρεξη. Ακριβώς όπως και στην αρχή μιας σχέσης, ανοίγει η όρεξη και κάνουμε όνειρα.


Η σαλάτα πρέπει να είναι δροσερή και να συμπληρώνει με την φρεσκάδα της το κύριο γεύμα.
Το κύριο πιάτο, κρατάει περισσότερη ώρα, όπως και μια μακροχρόνια συμβίωση. Αποτελείται από διάφορα υλικά, πχ το κρέας, ένα αμυλούχο υλικό και λαχανικά για γαρνιτούρα ίσως και κάποια σάλτσα. Πολλές φορές δεν μας αρέσουν όλα τα υλικά του κύριου πιάτου άλλα κομμάτια τα αφήνουμε στην άκρη, άλλα  τα φτύνουμε  κρυφά σε κάποια πετσέτα, όπως ακριβώς και σε μια μακροχρόνια σχέση, δεν είναι κάθε στιγμή ευχάριστη. Το θέμα είναι η τελική γεύση που μας έδωσε το φαγητό. Μια φέτα κολοκυθάκι αν δεν μας αρέσουν τα κολοκυθάκια δεν χαλάει την καλή εικόνα του φαγητού.




Μετά είναι τα φρούτα και το επιδόρπιο, το τέλος μιας ζωής μοιρασμένης τρώγοντας από κοινού το ίδιο φαγητό, αν έχεις φάει αργά απολαμβάνοντας την κάθε μπουκιά τότε το γλυκό θα έρθει σαν θείο αγκάλιασμα, ένα επισφράγισμα ενός βασιλικού γεύματος, και θα απολαύσεις την  σιέστα με την γλυκιά ανάμνηση.
Αν έχεις φάει λαίμαργα και άτσαλα τότε σιγά μην αντέξει το στομάχι για γλυκό, ένα πικρό εσπρέσο θα ζητήσεις για να χωνέψεις και ούτε θα κοιμηθείς και θα μείνεις και με την πίκρα, γκρινιάζοντας. Σαν κάτι γέρους που γκρινιάζουν όλη την ώρα. 


 Γρήγορη σφολιάτα για να μην αγοράζετε ετοιματζίδικα 




Υλικά 


Με ακρίβεια παρακαλώ






500γρ σκληρό αλεύρι
250ml κρύο νερό
75γρ βούτυρο , όχι μαργαρίνη τα έχουμε πει αυτά.
2 κουταλάκια αλάτι
άλλα 300γρ βούτυρο






εκτέλεση




Λιώνετε το βούτυρο των 75 και κάνετε ζύμη με το αλεύρι το νερό και το αλάτι.
Το βούτυρο  των 300 το αφήνετε σε θερμοκρασία δωματίου. 


Κάνετε την ζύμη μια μπάλα, της χαράζετε με ένα μαχαίρι ένα σταυρό αρκετά βαθιά αλλά όχι να φτάσετε στο τραπέζι.
Ανοίγετε με πλάστη το κάθε τέταρτο που έχει σχηματιστεί, το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι ένας σταυρός από λεπτό φύλλο.
Βάζετε στο κέντρο του σταυρού το βούτυρο των 300.
Διπλώνετε τις άκρες ώστε να αγκαλιάσουν το βούτυρο και με τον πλάστη φτιάχνετε ένα μακρόστενο φύλλο.
Τώρα διπλώνετε το μακρόστενο φύλλο στα τρία. Παίρνετε την μια άκρη και την διπλώνετε ώστε να περάσει λίγο το κέντρο του φύλλου.
Την άλλη την διπλώνετε από πάνω.
Βάζετε στο ψυγείο για μια ώρα.
Μετά βγάζετε τη ζύμη και με τον πλάστη την γυρίζεται ένα τέταρτο του ρολογιού ή 90 μοίρες και την ξανά ανοίγετε. Την ξανά διπλώνετε όπως πριν. Την ξανά βάζετε στο ψυγείο για μια ώρα. 
Επαναλαμβάνετε την διαδικασία 4 φορές.


Σούπερ τραγανή και αφράτη. Αξίζει έστω και μια φορά να φτιάξετε σπιτική σφολιάτα.