Κόκορας κρασάτος ( γαλλική εκδοχή )

Συνέχεια...



Το πρωινό φως του ήλιου αναγκάζει τις δύο φίλες να πάνε παρά την θέλησή τους στις δουλειές τους, αλλά ορκίζονται η μια στην άλλη να συνεχίσουν το θάψιμο-ανάλυση το απόγευμα.
Αν και κατά βάθος δεν έχουν τι άλλο να σχολιάσουν όσο αφορά τον χωρισμό της Μαρίας, αλλά η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης.
 

Η ώρα δείχνει πέντε το απόγευμα, μια χαρμόσυνη ώρα για τους υπαλλήλους που έπιασαν δουλειά στις εννιά και δεν τους υποχρεώνουν να δουλέψουν υπερωρίες.
Η Νεκταρία καθώς ξυπνάει τα άλογα του κινητήρα του αυτοκινήτου της αναρωτιέται,''τι υπάρχει για φαγητό στο σπίτι τώρα που την κοπάνησε ο Πέτρος;'' 
Το στομάχι της είχε κάνει την επανάσταση του εδώ και πολλή ώρα και μάλιστα   επιτυχημένη, εξουσίαζε πλέον πλήρως το σώμα της Νεκταρίας.


Σίγουρη καβάτζα για τέτοιες  περιπτώσεις είναι η κατσαρόλα της μαμάς. Τηλεφωνεί στην Μαρία για να αλλάξει την τοποθεσία του ραντεβού και ξεκινάει.
Για καλή της τύχη η κατσαρόλα περιείχε κόκορα κρασάτο με συνοδεία χονδρό μακαρόνι, από αυτά που είναι σαν σωλήνας και όταν τα ρουφάς πασαλείβεις το γύρω χώρο με την σάλτσα. 
-Τελικά ο Πέτρος έφυγε; Ρώτησε κάνοντας την αδιάφορη, η Μαρία.
Η αλήθεια είναι ότι δεν την ενδιέφερε και τόσο το τι έκανε ο Πέτρος και το πως νοιώθει η Νεκταρία γι αυτόν, αλλά ήθελε να ξυπνήσει το επιθετικό ένστικτο της φίλης της, να αρχίσει να ξεσπάει πάνω στον Πέτρο και όταν η συζήτηση φτάσει στο απόγειό της να αρχίσουν να μιλάνε για τον Μάρκο και να ρίξουν πάνω του όλα τα φαρμακερά τους βέλη.
Η Νεκταρία κατάλαβε το βαθύτερο νόημα της φίλης της, κατάλαβε ότι έκανε αυτή την ερώτηση για να αρχίσει να ''τα χώνει'' πρώτα στον Πέτρο που έφυγε από το σπίτι και μετά να συνεχίσουν σε όλο το αρσενικό ετερόφυλο κοινό και μετά στο ομοφυλόφιλο κοινό διότι αυτό ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό, που οι άντρες είναι τόσο δυσεύρετοι.
Τρώει την τελευταία μπουκιά ψωμιού αφού πρώτα είχε μαζέψει με αυτήν την τελευταία ποσότητα σάλτσας που είχε απομείνει στο πιάτο της.   
Πίνει λίγο κρασί. Κοιτάζει καχύποπτα την Μαρία που κοιτάζει δήθεν αδιάφορα το ταβάνι.
Μην ενδώσεις   της λέει μια φωνούλα στο κεφάλι της, μην δηλητηριάζεις την ψυχή σου. 
Και βέβαια θα ενδώσω λέει η Νεκταρία.
- Που λες ο Πέτρος....
Χτυπάει το κινητό της, είναι ο Πέτρος.

-Που είσαι;Είσαι καλά;Είμαι σπίτι σε περιμένω, ανησύχησα.






Συνεχίζεται...






Κόκορας κρασάτος ( γαλλική εκδοχή )

συμμάζευα τα βιβλία μου και βρήκα αυτή τη συνταγή, είναι σχεδόν παρόμοια με την δική μας εκδοχή αλλά λίγο πιο λιπαρός. Η αλήθεια είναι ότι δεν τον έχω φτιάξει ποτέ έτσι, σας δίνω αυτή τη συνταγή για εγκυκλοπαιδικούς λόγους.




1 κόκορας
100 γρ λαρδί
400 γρ μανιτάρια
250 γρ κρεμμύδια
2 σκελίδες σκόρδο
1 μπουκάλι κόκκινο ξηρό κρασί
1 ποτήρι κρασιού κονιάκ
3 κουταλιές της σούπας βούτυρο
θυμάρι- δάφνη- δεντρολίβανο
1 κουταλιά της σούπας αλεύρι
αλάτι πιπέρι


Τεμαχίζουμε τον κόκορα. Σε μια κατσαρόλα ροδίζουμε  το λαρδί σε 2 κουταλιές βούτυρο, ρίχνουμε τα κρεμμύδια και όταν πάρουν χρώμα ρίχνουμε τον κόκορα μαζί με το σκόρδο, τα μυρωδικά, τα μανιτάρια, αλάτι πιπερι, αφήνουμε να σωταριστούν και μετά ρίχνουμε το κονιάκ. Αφήνουμε να εξατμιστεί το αλκοόλ για κάνα λεπτό και ρίχνουμε το κρασί. Βράζουμε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά για μια ώρα. Βγάζουμε τα κομμάτια από το κρέας και στην σάλτσα προσθέτουμε την μια κουταλιά βούτυρο αφού την έχουμε ανακατέψει με την μια κουταλιά αλεύρι. 
(μενιέρ λέγετε αυτή η διαδικασία, κλασικός τρόπος για πήξουμε μια σάλτσα)
Τον σβόλο ζύμης που έχει προκύψει τον ρίχνουμε μέσα στην σάλτσα και την ανακατεύουμε δυνατά σε δυνατή φωτιά μέχρι να πήξει.
Περιχύνουμε τον κόκορα.