Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Χταποδόπιτα από την Κεφαλλονιά

Το σημερινό ποστ είναι λίγο καθυστερημένο, το είχα υποσχεθεί σε ένα φίλο μου λίγο νωρίτερα,αλλά μάλλον ακόμα και στις αναρτήσεις με περιμένει.
Λέω με περιμένει διότι συνήθως αργοπορώ στις συναντήσεις που κάνουμε,αλλά ξέρω ότι δεν μου κρατάει κακία.
Γι αυτό άλλωστε δεν είναι οι φίλοι; Μας αποδέχονται και τους αποδεχόμαστε με τα ελαττώματά, αυτά είναι ούτως ή άλλως είναι όλη η πλάκα. 


Τώρα που αναβάθμισα το πρόγραμμα σταθερής τηλεφωνίας και θα μπορώ να τον παίρνω τηλέφωνο στο σταθερό δωρεάν ίσως τον πάρω τηλέφωνο να του εξηγήσω την καθυστέρηση της ανάρτησης.
Το καλό με τους φίλους είναι ότι σε βοηθάνε να καταλαβαίνεις τα λάθη σου. 


Με βοήθησαν να καταλάβω ότι το να στέλνω μια ευχητήρια κάρτα στην αρχή του χρόνου με ευχές για όλο το χρόνο συμπεριλαμβανομένων  τα γενέθλια τους, τις ονομαστικές εορτές τους, τους επετείους καθώς και συγχαρητήρια για κάτι καλό που θα τους συνέβαινε μέσα στη χρονιά, είναι αν μη τι άλλο ενοχλητικό. 
Θα προτιμούσαν να τους επισκεπτόμουν ή έστω να τους παίρνω ένα τηλέφωνο σε κάθε περίσταση.




Με βοήθησαν να ξεπεράσω ένα σωρό προβλήματα που δημιουργήθηκαν κατά καιρούς, που αν  δεν θα είχα φίλους δεν θα είχα αυτά τα προβλήματα.




Αλλά το θέμα είναι με τις φίλες μου, δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλουν, τι τους ευχαριστεί.
Εντάξει με εμάς τους άντρες τα πράγματα είναι διαφορετικά, λίγη κρύα μπύρα, λίγα πατατάκια, λίγο champions league και καθόμαστε σαν λοβοτομημένοι για το υπόλοιπο δίωρο μπροστά από την τηλεόραση.
Πολλές φορές η φίλη μου, αλλάζει το κανάλι για να δει τον Παπακαλιάτη
και δεν παίρνω χαμπάρι. Άραγε γιατί τα άλλα ζευγάρια τσακώνονται γι αυτό το θέμα;
 Περίεργο πράγμα ο έρωτας, δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι με τελείως άλλα ενδιαφέροντα, με άλλο τρόπο σκέψης και αντίληψης αποφασίζουν να ζήσουν τις ζωές τους από κοινού. Παράλογο δεν ακούγετε; Και όμως λειτουργεί μια χαρά, βέβαια υπάρχουν μερικά προβλήματα αλλά γι αυτό το λόγο εφευρέθηκε το επάγγελμα του σύμβουλου γάμου, του ψυχολόγου, των τηλεπαρουσιαστών εκπομπών τύπου κους-κους και παρατράγουδα. 
Μην ξεχνάμε τα άλλα επαγγέλματα των εμπόρων ειδών γάμων που πουλάνε όλα αυτά τα γαμο-αξεσουάρ και το επάγγελμα του παπά που θα ευλογήσει την συνύπαρξη των δύο αντιφάσεων και το επάγγελμα του δικηγόρου που θα διαχωρίσει τις δύο αντιφάσεις μαζί με τα περιουσιακά τους στοιχεία, με το αζημίωτο.
 Πλάκα έχει τελικά το πόσοι κονομάνε,  επειδή δύο άνθρωποι θέλουν να ερωτοτροπούν.   




Χταποδόπιτα για τον φίλο μου τον ποιητή 




Υλικά


1 χταπόδι περίπου 1 με 1/2 κιλό
3 ντομάτες περασμένες στον τρίφτη
3/4 της κούπας ρύζι τύπου καρολίνα
αλάτι πιπέρι ματζουράνα θυμάρι
1 κόυπα λάδι
1 κούπα ζουμί από το χταπόδι
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο 
3-4 σκελίδες σκόρδο


Για το φύλλο 




400 γρ αλεύρι
1 κούπα λάδι 
1 κούπα κρασί
αλάτι




Βράζουμε το χταπόδι, δηλαδή το πλένουμε και το βάζουμε σε μια κατσαρόλα με κρύο νερό και ένα φελό από  μπουκάλι κρασί. Το βράζουμε μέχρι να μαλακώσει.
Το κόβουμε σε μικρά κομμάτια και το ανακατεύουμε με τα υπόλοιπα υλικά.


Φτιάχνουμε τη ζύμη, χωρίζουμε σε δύο μπάλες και ανοίγουμε δύο φύλλα.
Στρώνουμε το ένα φύλλο στην λαδωμένη βάση ενός ταψιού, βάζουμε τη γέμιση και καλύπτουμε με το άλλο φύλλο.


Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο 200 βαθμούς για περίπου 1 ώρα.
Αφήνουμε να κρυώσει πρίν την κόψουμε.


Μην το παρακάνετε με το ρύζι, δεν θέλει ούτε πολύ ούτε λίγο.
Μια κλασική κεφαλονίτικη συνταγή αρχοντική και ντελικάτη κερδίζει τις εντυπώσεις.




 

3 σχόλια:

  1. Χταποδόπιτα εε?δεν έχω δοκιμάσει ποτέ και ακούγεται πεντανόστιμη!!!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://www.youtube.com/watch?v=SJFy5nemzYY
    μετά από αυτό δεν έχω ξαναματαφάει χταπόδι..

    μετά τη συνταγή σου όμως..θα το ξανασκεφτώ!
    δηλώνω φαν μπύρας-πατατάκια και να βλέπω αγώνες!
    (συγκεκριμένα τους αγώνες που κάνει ο Παπακαλιάτης να μας αποδείξει ότι είναι πιο έξυπνος από ένα δεκάχρονο!!)
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. και μένα μου αρέσει αυτός ο συνδυασμός καταστροφής αλλά δεν προλαβαίνω να φάω ούτε να πιω, όταν ξεκινάει ο αγώνας μένω με ανοιχτό το στόμα και κοιτάω στο κενό, εκτιμώ και αγαπώ τους ανθρώπους γύρω μου, που σκουπίζουν τα σάλια μου που και που, για να μην πέσουν πάνω στο τηλεκοντρόλ και βραχυκυκλώσει.
    Είμαι άντρας βλέπεις, και ο γνήσιος άντρας της εποχής μας εκτός από αμάξι-επίδειξη πέους (που δυστυχώς δεν έχω) συνηθίζει να αποβλακώνετε 3 με 4 μέρες την βδομάδα κοιτάζοντας 22 εκατομμυριούχους παίχτες να τρέχουν πίσω από ένα τόπι. Ενίοτε γίνετε και κάνα οφ σάιτ. Αλλά ο εγκέφαλος παραμένει οφ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή