Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Η δικτατορία του χρόνου και ένας σύνδεσμος για Panettone













Μου αρέσει, όταν γυρίζω σπίτι από την δουλειά, να μελετάω μουσική ή να πασαλείβω τα ρούχα μου και το οικιακό μου εξοπλισμό με χρώματα, προσποιούμενος τον ζωγράφο. 
Καμιά φορά γράφω και καμία σκέψη μου, στο μπλογκ μου. Αυτό βέβαια προϋποθέτει σκέψη, πράγμα που δεν το έχω και σε πλήρη αφθονία τον τελευταίο καιρό, παρόλο που την τηλεόραση την έχω καταργήσει τα τελευταία πέντε χρόνια. 
Αν και, οι δραστηριότητες αυτές, ανήκουν σε ένα αυστηρό προσωπικό επίπεδο, κατά έναν μαγικό τρόπο επεκτείνονται και στους ανθρώπους με τους οποίους συνδέομαι είτε με φιλικό, είτε με συγγενικό δεσμό. Ωστόσο η φιλενάδα μου, μπορεί και με αντέχει. Και για αυτήν την αντοχή της, πρέπει να ευχαριστήσω τις ωτοασπίδες σιλικόνης και τα πανίσχυρα  απορρυπαντικά που αφαιρούν κάθε είδος λεκέ πάνω από οποιαδήποτε επιφάνεια. Η τεχνολογία βοηθάει στην διατήρηση των μακροχρόνιων σχέσεων αγάπης. Αλλά και εγώ με την σειρά μου, αντέχω τις δικές της ασχολίες, όπως είναι η εκμάθηση τρομπέτας. Οι ωτοασπίδες σιλικόνης είναι ένα θαύμα της τεχνολογίας.

Οι καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες, ή αυτά τέλος πάντων που κάνω. Έχουν επίδραση, όπως προανέφερα,  και σε άτομα τα οποία δεν θα επηρέαζα σε άλλη περίπτωση. Συνήθως αρκούνται στο να μου επισημαίνουν ότι χάνω το χρόνο μου. 

Η έκφραση αυτή, ομολογουμένως, με έχει προβληματίσει. Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει το χρόνο να μην είναι χαμένος; Προσπάθησα να θυμηθώ από την παιδική μου ηλικία τι μπορεί να έχω κάνει στραβά, ή μάλλον τι μας έχουν μάθει να θεωρούμε χαμένο χρόνο και τι όχι. Παράδειγμα, οι ώρες του σχολείου είναι χαμένος χρόνος; Οι ώρες μελέτης για το σχολείο;
Σαφώς και όχι, θα πούμε. Αλλά οι ώρες του σχολείου και οι ώρες μελέτης για το σχολείο προφανώς δεν είναι στις πρώτες επιλογές του παιδιού. Ή τουλάχιστον όλων των παιδιών, υπάρχουν και τα παιδιά που τους αρέσει. 
Οι ώρες του φροντιστηρίου εκμάθησης ξένων γλωσσών; Είναι χαμένος χρόνος ή όχι; Εντάξει δεν είναι, αν το δούμε σαν τρίτοι, αλλά και πάλι δεν είναι μια επιλογή διαχείρισης χρόνου από το παιδί. Η διαχείριση αυτού του χρόνου προέρχεται από αποφάσεις άλλων, των γονιών σε αυτή την περίπτωση.Το παιδί δεν έχει αποφασίσει στο πως θα διαχειρίζεται τον χρόνο του...... 


το κείμενο το έχω κάνει για λογαριασμό του eydoll και την συνέχειά του μπορείτε να την διαβάσετε εδώ


και επειδή έρχονται Χριστούγεννα για ρίξτε ματιά εδώ:  το γλυκό της κυριακής








Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Ντελίβερι

Μια φίλη, είχε πει, αν θες να δεις πως είναι ο χαρακτήρας των ανθρώπων απλά παρατήρησε τους την ώρα που οδηγάνε. 
Οι συνομιλητές της το παρανόησαν και αρκέστηκαν στο να σχολιάσουν την ασήμαντη λεπτομέρεια του οχήματος που οδηγεί ο καθένας. 
Προφανώς τώρα με την κρίση, το όνειρο του μέσου έλληνα για την απόκτηση ενός οχήματος επιβλητικού, που θα τον καθιστά άρχοντα των δρόμων, που όλοι θα τον κοιτάνε την ώρα που θα στέκει μποτιλιαρισμένος στην λεωφόρο κατεχάκη, πάει περίπατο. Ή μάλλον στα σκουπίδια. 

Αν και το έχω ξαναπεί, θα το πω άλλη μια φορά γιατί αισθάνομαι αυτήν την ναρκισσιστική ευφορία όταν λέω κάτι σπουδαίο. Τον χαρακτήρα του ανθρώπου μπορείς να τον δεις και από το τι τρώει αλλά και πως το τρώει. 

Δεν είναι τυχαία όλα αυτά τα χαμπουργκεράδικα και τα χοτ ντογκ 70 λεπτά, που έχουν ανοίξει σε κάθε γωνία. Όπως δεν είναι τυχαία και η αλλαγή στον τρόπο οδήγησης. Είναι πια ξεπερασμένο και εκτός μόδας η οδήγηση και η ταυτόχρονη συζήτηση δια μέσου κινητού τηλεφώνου. Είμαστε πια στο 2013 και η μόδα επιβάλει smartphone με δωρεάν Mb, για να σερφάρεις στο ίντερνετ και να κάνεις chat στο facebook την ώρα που είσαι αναγκασμένος να κάνεις αυτό το βαρετό πράγμα που λέγεται, οδήγηση. 

Καλυμμένος πίσω από λαμαρίνα, από τζάμια, από φιμέ τζάμια, από κράνος για τα μηχανάκια. Μη έχοντας οπτική επαφή με τον συνάνθρωπο, ο οδηγός μπορεί να βγάλει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά  που η επαφή πρόσωπο με πρόσωπο θα του δημιουργούσαν αναστολές. Έτσι γίνεται επιθετικός, βίαιος. Δεν τον ενδιαφέρει η ζωή των άλλων, θέλει να επιβληθεί προσπερνώντας επικίνδυνα, από δεξιά, από αριστερά, από οπουδήποτε. Αρκεί να φτάσει πρώτος στο φανάρι. Να περιμένει πρώτος στο κόκκινο φανάρι. Ο έλληνας οδηγός λατρεύει την θέα του κόκκινου φαναριού γι αυτό και κάνει τα πάντα για να είναι εκεί, πρώτος για να το θαυμάσει. Και μετά αναρωτιέται πως γίναμε μπουρδέλο.

Το τρελό πανηγύρι γίνεται στις εθνικές οδούς. Υπάρχουν τρεις λωρίδες.
Το ελληνικό σαβουαρ βιβρ της οδήγησης προτείνει για την σωστή χρήση τους: 
 - Την μεσαία, που είναι για να τρέχουν τα οχήματα με την προβλεπόμενη ταχύτητα.  
 - Την αριστερή, που χρησιμεύει για την προσπέραση.
 - Την δεξιά που χρησιμεύει για τις νταλίκες αλλά και για αυτούς που θέλουν να προσπεράσουν αυτούς  της αριστερής λωρίδας, που προσπερνάνε αυτούς  της μεσαίας λωρίδας.
 - Την λωρίδα έκτακτης ανάγκης γνωστή και ως ΛΕΑ, που χρησιμεύει για έκτακτες ανάγκες, όπως ατυχήματα κ.α. . Αλλά χρησιμοποιείται και ως λωρίδα για αυτούς που θέλουν να προσπεράσουν αυτούς της δεξιάς λωρίδας, που προσπερνάνε αυτούς της αριστερής λωρίδας, που προσπερνάνε αυτούς της μεσαίας λωρίδας. Και τέλος 
 - Την μεσαία λωρίδα που είναι για πηγαίνει πιο γρήγορα από αυτήν της δεξιάς λωρίδας, γιατί δεξιά πηγαίνουν οι κότες. 
Οι νταλίκες οδηγούνε όπως γουστάρουν, όπου γουστάρουν. Γιατί, έτσι. 


Τα πολλά τροχαία ατυχήματα γίνονται εντός πόλεως, τα βράδια που θα βγει το σπορ αυτοκίνητο του πετυχημένου.
Αυτού του πετυχήμένου, που δούλευε μια ζωή και πάτησε επί πτωμάτων, για να μπορεί να γκαζώνει υπέρ άνω νόμου και υπέρ άνω συναίσθησης. Προσπερνώντας κόκκινα φανάρια και κορνάροντας μην ξεκινήσουν τα οχήματα από το πράσινο φανάρι. Κάθε γκαζιά και μια σφυριά στην ζωή που ξόδεψε διαβάζοντας και δουλεύοντας. Κάθε αντικανονική, επικίνδυνη προσπέραση και μια κλωτσιά στα σκέλια σε όλους αυτούς τους έρωτες που δεν έζησε, επειδή διάβαζε και δούλευε. Κάθε απότομο φρένο και μια φτυσιά στην ζωή που επέλεξε να ζήσει για χάρη αυτού του αυτοκινήτου.
Κάθε μαρσάρισμα και μια μπουνιά στο μνημόνιο που του στερεί πλέον το δικαίωμα στο να δείχνει πετυχημένος.
Αυτό το αυτοκίνητο έγινε το φέρετρο της ζωής του, αλλά προορίζεται για να μοιράσει φέρετρα γενικά.   


Όσο για το φαγητό που επιλέγει, ο νεοέλληνας, να φάει, τα λέει όλα, είναι φτηνό, πρόχειρο, εμπλουτισμένο με χημικά ενισχυτικά γεύσης, ύποπτες πρώτες ύλες, φτιαγμένο από έναν ταλαίπωρο κακοπληρωμένο υπάλληλο. 

Υπάρχει όμως και το κίνημα των χορτοφάγων που επιλέγουν να τρώνε βιολογικά προϊόντα . Με βρίσκει σύμφωνο και το υποστηρίζω, μέχρι ένα σημείο. Πάντα βάζω ένα όριο. Το όριο σταματάει όταν ξεκινάνε να κατηγορούν όλους όσους τρώνε κρέας, όταν κατηγορούν σαν δολοφόνους αυτούς,που προτιμάνε να τρώνε κρέας. Βάζω πάντως στοίχημα ότι όλοι τους θα έχουν από ένα δερμάτινο ζευγάρι σανδάλια, ή ένα δερμάτινο πορτοφόλι, ή ένα δερμάτινο κάτι, οτιδήποτε. 
Φτιαγμένο από δέρμα, δέρμα ενός δολοφονημένου ζώου. Δολοφόνοι. 
Το θέμα θα το αναπτύξω σύντομα πιο αναλυτικά. 

Οπότε έχουμε μια σαφέστατη εικόνα του σύγχρονου νεοέλληνα. Είναι εγωπαθής, καταθλιπτικός, αυτοκαταστροφικός, ευκολόπιστος, φτηνός, πρόχειρος, γεμάτος ενισχυτικά γεύσης, με εντερικά προβλήματα, με έλλειψη του αισθήματος της αλληλεγγύης, αυταρχικός και δουλοπρεπής, έτοιμος να κατηγορήσει τον άλλον για όλα τα δεινά που του συμβαίνουν.Α, και φυγόπονος. 


Για να προλάβω αυτούς που θα πουν για το ποδήλατο και τα προτερήματά του. 
Να ξέρετε ότι οι ποδηλάτες είναι οι χειρότεροι όλων. Δεν υπολογίζουν τίποτα.
Περνάνε τα πράσινα τα κόκκινα τα κίτρινα φανάρια χωρίς να ελέγξουν τίποτα.
Οδηγάνε πάνω στα πεζοδρόμια, μες την μέση του δρόμου, στις εθνικές οδούς, στις λεωφόρους, στους πεζόδρομους, αντίθετα από την ροή των οχημάτων, αντίθετα στους μονόδρομους. παίρνουν στροφή χωρίς προειδοποίηση.
 Το άκρων άωτον του κάφρου οδηγού, που δεν έχει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. 


Συνταγή δεν έχει, αφού ούτως ή άλλως κάθεστε και διαβάζετε συνταγές, σας ανοίγει η όρεξη και παραγγέλνετε απ έξω. 
Τουλάχιστον δείξτε μια ανθρώπινη στιγμή, όταν έρθει το ντελίβερι, δώστε του κάνα μεγαλύτερο πουρμπουάρ  Κινδυνεύει την ζωή του, για να σας φέρει το φαγητό. Και μην ξεχνάτε, όταν βρέχει, σκεφτείτε διπλά πριν παραγγείλετε, οι δρόμοι γλιστράνε φονικά.    

  



 


     

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Απορρίφθηκε το δικαίωμα των Ευρωπαίων να γνωρίζουν ποια μεταλλαγμένα προϊόντα τρώνε



Έχω καιρό να γράψω αλλά θα επιστρέψω. Σερφάροντας στο διαδίκτυο έπεσα πάνω σε αυτήν την είδηση. Κατ' εμένα την θεωρώ σημαντική, εσείς μπορείτε βέβαια να κρίνετε για τους εαυτούς σας. 



 Το αναδημοσιεύω από : http://stopalimentarius.wordpress.com/2012/09/16/gmo/

 και από: 
http://www.thefoodproject.gr/page.aspx?itemID=SPG492





Η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απέρριψε την υποχρεωτική σήμανση τροφίμων που προέρχονται από ζώα που έχουν τραφεί με γενετικά τροποποιημένες τροφές.
Αν και η σχετική τροπολογία κέρδισε την πλειοψηφία των ψήφων του Ευρωκοινοβουλίου, λόγω της καταψήφισης από την πλειοψηφία τωνσυντηρητικών, δεν συγκέντρωσε την ενισχυμένη πλειοψηφία που απαιτούταν για την έγκρισή της. Η ίδια πλειοψηφία απέρριψε τροπολογία για την διεξαγωγή ανεξάρτητων μελετών για την επίπτωση των μεταλλαγμένων και άλλων “νέων τροφών” στην ανθρώπινη υγεία.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο των δηλώσεων του ευρωβουλευτή Κρίτωνα Αρσένη μετά το τέλος της ψηφοφορίας:
“Σήμερα είναι μία εξαιρετικά δυσάρεστη ημέρα για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Καταψηφίστηκε το δικαίωμα των Ευρωπαίων πολιτών να γνωρίζουμε αν τα ζωικά προϊόντα που καταναλώνουμε προέρχονται από ζώα που έχουν τραφεί με γενετικά τροποποιημένες τροφές. Καταψηφίστηκε επίσης η αυτονόητη υποχρέωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να διεξάγει ανεξάρτητες μελέτες για τις επιπτώσεις των μεταλλαγμένων και άλλων “νέων τροφίμων” στην ανθρώπινη υγεία. Και όλα αυτά όταν ενδεχομένως να υπάρχουν κίνδυνοι για την ανθρώπινη υγεία από την κατανάλωση μεταλλαγμένων καθώς με βάσει δηλώσεων της Επιτροπής το 80-90% των ζωοτροφών περιέχουν μεταλλαγμένα, ενώ πρόσφατες μελέτες απέδειξαν ότι μεταλλαγμένα γονιδιώματα από τις μεταλλαγμένες τροφές μπορούν να ανιχνευτούν στο γάλα των ζώων.”
Το food project καταγγέλλει αυτή τη συμπεριφορά από τους δήθεν αντιπροσώπους μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Τον Μάρτιο, και ξανά εν μέσω κρίσης και χωρίς ενημέρωση των πολιτών, η Κομισιόν ενέκρινε τη καλλιέργεια της γεννετικά μεταλλαγμένης πατάτας Amflora της εταιρίας BASF και την εμπορία τριών ποικιλιών γενετικά τροποποιημένου καλαμποκιού ΜΟΝ 863 της εταιρίας Monsanto.
Απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τις απροκάλυπτα και από καιρό εκφρασμένες προθέσεις του προέδρου της κ. Μπαρόζο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προχώρησε στην πρώτη έγκριση καλλιέργειας ΓΤΟ μετά το 1998, αγνοώντας επιδεικτικά τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ευρωπαίων πολιτών για ολοκληρωτική απαγόρευση των μεταλλαγμένων.
Πιστεύουμε λοιπόν πως η τεχνητή αυτή κρίση που περνάμε είχε και σαν σκοπό τις συγκεκριμένες αποφάσεις. Ο αντιπαθής Κίσσινγκερ κάποτε είχε πεί “όποιος ελέγχει το πετρέλαιο ελέγχει τα έθνη. Όποιος ελέγχει τη τροφή, ελέγχει το κόσμο όλο”.
Ειλικρινά δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς περνάνε τέτοιες αποφάσεις, αλλά, να μου πείτε εδώ ψωμολυσσάμε τί μας νοιάζει μια μεταλλαγμένη πατάτα ή το μεταλλαγμένο καλαμπόκι της Monsanto;
Αλλά εδώ πρέπει να πούμε ότι όπου εφαρμόστηκαν τέτοιες τεχνικές το αποτέλεσμα δεν ήταν το καλύτερο. Στην Ινδία όπου πλέον παράγετε μεταλλαγμένο ρύζι οι αγρότες έχουν φτάσει σε τέτοια απόγνωση που αυτοκτονούν μαζικά κάθε χρόνο (δείτε έρευνα του Εξάντα στοhttp://www.exadas.gr), στο Μεξική η καλλιέργεια της μεταλλαγμένης σόγιας έχει καταστρέψει τα άλλα είδη χλωρίδας όπου καλλιεργείτε και υπάρχουν πολλά ακόμα παραδείγματα.
Είμαστε πολύ απογοητευμένοι γιατί χάσαμε το δικαίωμα να ξέρουμε τί τρώμε στο βωμό του χρήματος. Η μισή ντροπή δική σας και η άλλη μισή δική μας που δεν βγαίνουμε όλοι στο δρόμο να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.