Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Ραβιόλια με σπανάκι

 Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό δεν είμαι και πολύ καλά, ίσως και γι αυτό να μην έχω όρεξη να συνεχίσω κάτι που με τόσο ενθουσιασμό ξεκίνησα. 
Γι αυτό το λόγο βλέπετε και τις αναρτήσεις μου τόσο αραιά.
Κάθε εμπόδιο όμως είναι πρόκληση, ένας γρίφος που απαιτεί μια λύση. 
Κάθε τέλος σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα. 
Ούτως ή άλλως τα δύσκολα είναι το αλατοπίπερο της ζωής και σαν μάγειρας μάλλον έχω μάθει να τα χρησιμοποιώ σωστά, αν και οι φίλοι μου συνήθως γκρινιάζουν οτι μαγειρεύω ανάλατα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν το πολυσυμπαθώ το αλάτι, δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μου πολυαρέσει, μου αρέσουν όμως τα παστά και τα καπνιστά.
Άρα για μένα τα δύσκολα είναι το απάκι της ζωής.  
Μπαααα 
Τα δύσκολα είναι το μουρουνέλαιο της ζωής, έχει απαίσια γεύση ψαρίλας μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτό, αλλά αν περάσεις την απαίσια αυτή δοκιμασία τότε έχεις αποκτήσει γερό οργανισμό.
Και όπως λένε και οι αμερικάνοι και το έκανε τραγούδι ο Πορτοκάλογλου 
''ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό''.
Πολύ αμερικάνικο δεν μου αρέσει, άσε που το θεωρώ και λίγο γκανγκστερικό.
 Ένα τραγούδι από ένα αντεργκράουντ ελληνικό συγκρότημα  είχε τον εξής στίχο  
'' Τελικά όλα καταρρέουν, και όλα αυτά που έχεις να πεις δεν τα λες, τι περιμένεις λοιπόν να μεγαλώσεις?'' 
Μου είχε κάνει εντύπωση, πριν χρόνια που το είχα ακούσει. 

(Μην με παρεξηγήσετε δεν αναφέρομαι στην παρούσα  δυσμενή κατάσταση της χώρας μας, και ουτε (προς θεού )δεν είμαι από αυτούς τους γραφικούς τύπους που βλέποντας την περιουσία τους να μειώνετε και τα δικαιώματα τους να πετσοκόβονται , βγαίνουν και φωνάζουν ''ξυπνήστε έλληνες '' μπας και βρεθεί κάποιος και τους σώσει. Και αυτοί να την βγάλουν λάδι χωρίς να χρειαστεί να έρθουν αντιμέτωποι με τα λατρεμένα τους αφεντικούλια )

Πολλοί, μάλλον εγώ, ας μιλήσω καλύτερα για τον εαυτό μου δεν λέω πάντα αυτά που θέλω να πω την ώρα που πρέπει, και ούτε κάνω αυτά που θέλω όταν τα θέλω. Πολλές φορές επειδή σκέφτομαι τις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι ενέργειες μου, αν θα στεναχωρήσω κάποιον δικό μου δικό μου άνθρωπο. Συνήθως ενεργούσα με γνώμονα το κοινό συμφέρων. Αυτό είναι πολύ καλό θα μου πείτε. Το ξέρω, θα σας πω αλλά αρκεί να μπορεί να τηρηθεί και από τους άλλους.


Ραβιόλια με σπανάκι

Για 2 1/2 μερίδες ( το έχετε ξαναδεί αυτό;)

300 γρ αλέυρι για όλες τις χρήσεις
3 αυγά
λίγο νερό
λίγο λάδι (ελαιόλαδο)
μισό κουταλάκι του γλυκού αλάτι


Για την γέμιση 


300 με 350 γρ σπανάκι πλυμένο και καθαρισμένο, τώρα πλέον το πουλάνε έτοιμο συσκευασμένο.
200γρ τυρί ρικότα ή ανθότυρο ή κατίκι δομοκού,
εγώ προτιμώ την ρικότα είναι πιο λιπαρό και κρεμώδες. Αν βάλετε ανθότυρο ή κατίκι καλύτερα να βάλετε και λίγο μασκαρπόνε ή λίγη κρέμα γάλακτος.
2 σκελίδες σκόρδο
ελαιόλαδο 2 κουταλιές της σούπας
αλάτι-πιπέρι μοσχοκάρυδο


Διαδικασία

Παιδαριώδης διαδικασία, κάνετε μια ζύμη με τα υλικά που σας γράφω παραπάνω 
την ζυμώνετε για 20 λεπτά τουλάχιστον. Δώστε προσοχή στο ζύμωμα, όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο, αφήστε την γλουτένη να κάνει το θαύμα της.
 Αφήνετε κάνα μισάωρο να ξεκουραστεί, και μετά δώστε άλλο ένα ζύμωμα και ανοίξτε την σε λεπτό φύλλο. Αν έχετε συσκευή για ζυμαρικά ακόμα καλύτερα, αλλά αν δεν έχετε χρησιμοποιήστε τον πλάστη, κάνει πολύ καλή δουλειά.


Φτιάχνετε την γέμιση. Σε κατσαρόλα με βραστό νερό ρίξτε το σπανάκι, αφήστε το για δύο λεπτά, με το ρολόι. Στραγγίξτε το σε ένα σουρωτήρι και παγώστε το αμέσως με νερό της βρύσης. Αφήστε το στο σουρωτήρι για κάνα δεκάλεπτο να φύγουν τα πολλά νερά . 
Πάρτε ένα τηγάνι, βάλτε το στην φωτιά να κάψει, ρίξτε το ελαιόλαδο και το σκόρδο. Όταν αρχίσει να παίρνει χρώμα το σκόρδο το αφαιρείτε και ρίχνετε το σπανάκι. Αφήνετε σε μέτρια φωτιά για πέντε λεπτά περίπου μέχρι να εξατμιστούν τα πολλά ζουμιά. Το βάζετε σε ένα μπολ ανακατεύετε με το τυρί και τα καρυκεύματα και έτοιμη η γέμιση. 

 Βάζετε μπαλάκια πάνω στο μισό της ζύμης, σκεπάζετε με το άλλο μισό πιέζετε γύρο από την ζύμη, κόβετε σε τετραγωνάκια και τα βράζετε σε αλατισμένο νερό για 2 με τρία λεπτά.


Ρίξτε και λίγο βούτυρο από πάνω τους και λίγο τυρί τριμμένο.




5 σχόλια:

  1. @ Anael Οκ δεν έχω πρόβλημα τα φτιάχνω και σας καλώ να έρθετε. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαχαχαχα ήδη μου άνοιξες την όρεξη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχα πρέπει να είναι!Ο κρητικός ανθότυρος(μυζήθρα) έχω την εντύπωση ότι είναι πιο λιπαρός από τη ρικότα.Όταν τελειώσω με τη δίαιτα επαναφοράς μου :-) θα τα δοκιμάσω σίγουρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ anael λέμε και κάνα αστείο να περάσει η ώρα, θέλει μια μέρα δουλειά η όλη ιστορία.

    @ vita έλεοοοος από τώρα σκέφτεσαι λιπαρά τυριά? εσύ δεν κάνεις δίαιτα, καταπίεση κάνεις. Κάτι μου λέει οτι όταν με το καλό τελειώσεις την δίαιτα και χάσεις τα κιλά που θες, θα πλακωθείς να φας όλα αυτά που νομίζεις οτι έχεις στερηθεί.
    Ναι είναι πιο λιπαρό αλλά έχει μια γεύση που δεν μου αρέσει, περί ορέξεως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή