Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Μαγιονέζα

Δε μου λες ο καφές που είναι; Ρώτησα, περιμένοντας μια απάντηση-υπόδειξη για την ακριβή τοποθεσία του καφέ.
-Δεν έχω, δεν πίνω καφέ! η απάντηση που όχι μόνο δεν ήθελα να ακούσω αλλά που με ξάφνιασε.
-Και την καφετιέρα τι την έχεις;
-Μήπως θελήσει κάποιος να πιει καφέ.
-Χωρίς καφέ;

Ήταν ένα απόγευμα του Ιουλίου και είχα επισκεφτεί το φίλο μου το Γιάννη για καφέ, κουβέντα και να του φτιάξω κάτι τεχνικές εργασίες στο σπίτι του.
Μάλλον για κουβέντα και να του φτιάξω κάτι τεχνικές εργασίες στο σπίτι του.
Μάλλον, πήγε στο σούπερ μάρκετ, οπότε για καφέ, κουβέντα και να του φτιάξω κάτι τεχνικές εργασίες στο σπίτι.
Είμαι εθισμένος στο καφέ (και σε μερικά άλλα πράματα, όχι ναρκωτικά αν πάει ο νους σας εκεί)
οπότε δεν είναι σωστό να με καλεί κάποιος για καφέ και να μου προσφέρει τσάι.
Αν είναι για τσάι ας μου κάνουν πρόσκληση για τσάι για να αποφανθώ μια δικαιολογία να το αποφύγω.
Ο Γιάννης δεν πίνει καφέ, άλλη μια μέρα που μαθαίνω κάτι καινούργιο.
Ένας πρώην συνάδελφος μου δεν έπινε καφέ διότι κάνει κακό στη υγεία, βέβαια αυτός είχε(μπορεί να έχει ακόμα) ένα κακό συνήθειο, να κοιμάται όταν ταξιδεύει οδικός.
Θα μου πείτε, που είναι το κακό; όλοι το κάνουμε ή το έχουμε κάνει.
Ναι αλλά αυτός, έχει το κακό συνήθειο να είναι και ο οδηγός ταυτόχρονα.


Γυρνώντας ο Γιάννης από το σούπερ μάρκετ και αφήνοντας τις σακούλες πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, αναφωνεί όλο χαρά : '' Έμαθα την μυστική σάλτσα''
Ποια; του λέω, του καβουροπάτι που την ψάχνει και ο πλανγκτον απεγνωσμένα;
Όχι, τη μυστική σάλτσα που βάζουν τα γκούντις στο τσιζμπεργκερ!!!
Και βγάζει από τις σακούλες δύο βαζάκια, ένα μαγιονέζας και ένα με αγγουράκι κορνισόν, αυτά τα γλυκόξινα ή αλλιώς τα λέμε και πίκλες.
Τα κρατάει σαν δύο πολύτιμα αντικείμενα, τα κοιτάζει, τα δείχνει προς το μέρος μου και λέει : Αυτά περιέχει η σάλτσα των τσιζμπεργκερ.


Στα παλιά μου τα παπούτσια του λέω, ούτε που με ένοιαζε το τι βάζουν τα γκούντις σε αυτά που φτιάχνουν. Και σιγά το πράμα. Από τότε που το φουσκωτό αντικείμενο που περικλείει το μπιφτέκι λέγεται ψωμάκι,τότε θα προτιμούσα να μείνω αμέτοχος απ΄την όλη ιστορία.
Και μιας που τ'αναφέραμε από που και ως που το ονμάζουν ψωμάκι;
Το ψωμί παράγεται από αλεύρι, νερό, μαγιά και αλάτι.
Οι Γάλλοι του προσθέτουν βούτυρο και αυγά και το ονομάζουν μπριός,
το κάνουν μακρουτσουλό και το ονομάζουν μπαγκέτα.
Οι Ιταλοί το κάνουν πλακουτσωτό και το ονομάζουν τσιαπάτα.
Οι Γερμανοί του ρίχνουν και άλλους σπόρους και κάνουν τα πολύσπορα.
Οι έλληνες φτιάχνουμε προζύμι και το κάνουμε χωριάτικο.
Το κοινό όλων αυτών είναι το αλεύρι, το νερό, η μαγιά και το αλάτι. Έχουν σώμα σύσταση υφή γεύση, άρωμα. Τρώγονται φρέσκα αλλά ξερά σαν προσθήκες σε φαγητά.
Το ''ψωμάκι'' αφρός αέρας των γκούντις σε ποία κατηγορία ανήκει;
Ούτε άρωμα έχει ούτε σώμα έχει ούτε τραγανή ξεροψημένη κόρα έχει, ούτε μυρίζει σαν ψωμί.

Δεν συνεχίζω την γκρίνια, είχα σκοπό να γράψω για τους ζωμούς σήμερα. αλλά αφιερώνω μια σως ταρτάρ στον φίλο μου τον Γιάννη.


Υλικά

Για την μαγιονέζα

1 κρόκο αυγού
1 κουταλιά της σούπας μουστάρδα ντιζόν
1 κουταλιά της σούπας ξύδι
150 ml ελαιόλαδο
150 ml σπορέλαιο (αραβοσιτέλαιο)
λίγες σταγόνες χυμό λεμονιού ( κατά βούληση)
αλάτι
πιπέρι


Για να γίνει ταρτάρ θέλουμε

1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένη κάπαρη
1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένο αγγουράκι κορνισόν
λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό

εκτέλεση



Χτυπάμε τον κρόκο με την μουστάρδα και το αλατοπίπερο, να αρχίσει να ασπρίζει ο κρόκος.
Προσθέτουμε το λάδι σιγά σιγά. Στην αρχή μόνο σταγόνες και μετά σε συνεχή σταθερή ροή, χωρίς να σταματήσουμε το χτύπημα. Είναι πολύ σημαντικό να μην σταματήσουμε το χτύπημα.
Θα χρειαστούμε βοήθεια γιατί μόνο δύο χέρια έχουμε.
Όταν θα δέσει και θα μοιάζει με μαγιονέζα, τότε ρίχνουμε το ξύδι. Δεν σταματάμε το χτύπημα.
Μετά ρίχνουμε και τις σταγόνες του χυμού του λεμονιού.
Και μετά σταματάμε.


Είναι μια σχετικά δύσκολή παρασκευή και μπορεί εύκολα να σας ''κόψει''.
Μην στεναχωριέστε κάθε αρχή και δύσκολη, αυτή είναι η γοητεία της μαγειρικής.
Αν σας κόψει ρίξτε άλλον έναν κρόκο και συνεχίστε το χτύπημα.

Το χρώμα της μαγιονέζας δεν είναι λευκό σαν του εμπορίου, αλλά κιτρινίζει.

Για να την κάνουμε ταρτάρ ρίχνουμε μέσα τα υπόλοιπα υλικά και ανακτεύουμε.

Άντε, καλοφάγωτα τα χάμπουργκερ



4 σχόλια:

  1. :) θέλω τη συνταγή για το φοβερό ψωμάκι goodys lol

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μόνο τσαγάκι και γαλατάκι πίνει η γράφουσα, συμφωνεί περί 'goodysbread' κι ευχαριστεί για την sauce recipe!
    Καλώς σας βρήκα=D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα, chef.
    Καιρός να κυκλοφορήσει και νέο πνεύμα στη γειτονιά των πολυγραφότατων μαγείρων!
    Καλώς ήρθες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλησπέρα, δεν με θεωρώ νέο πνεύμα, αλλά αγανακτισμένο πνεύμα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή