Ζωμός κοτόπουλου

Κάποτε υπήρχε η άποψη ότι οι χοντροί είναι καλοί άνθρωποι.

Και δυστυχώς ίσχυε, ναι οι χοντροί ήταν καλοί άνθρωποι και πως να μην είναι καλός ένας άνθρωπος που ευχαριστιέται το καλό φαγητό; Ένας μερακλής της ζωής που οι κοιλιά του δεν ήταν απλώς μια αποθήκη λίπους αλλά μια σωρεία αναμνήσεων λουκούλλειων γευμάτων. 

Κάποιος που σέβεται και ευχαριστιέται το καλό φαγητό, σέβεται και ευχαριστιέται την ζωή.

Σέβεται και ευχαριστιέται την φύση, σέβεται και ευχαριστιέται τον συνάνθρωπο του και γνωρίζοντας την καλή παρέα που χρειάζεται ένα καλό φαγητό, ξέρει την ανάγκη του να μοιράζετε.

Στις μέρες μας πλέον οι χοντροί είναι κάποιοι θλιβεροί, γκρινιάρηδες που έχουν παχύνει όχι από λατρεία του καλού φαγητού αλλά από υπερκατανάλωση βιομηχανικών επεξεργασμένων τροφών σε ατομικές συσκευασίες. 

Θύματα της διαφημιζόμενης κακής διατροφής πλούσια σε λιπαρά, χρωστικές, συλλογών διαφόρων Ε.

Φαύλος κύκλος από την άνευ ενδιαφέρων ζωή της μεγαλούπολης που περιλαμβάνει το εκπληκτικό πρόγραμμα ζωής, παράδειγμα προς μίμηση για υποψήφιους αυτόχειρες, σπίτι-μποτιλιάρισμα-δουλειά (για κολατσιό ντελίβερι )- μποτιλιάρισμα-σπίτι ( παραγγελία ντελίβερι ), υπολογίστε ότι αυτό χρειάζεται περίπου 12 με 13 ώρες την ημέρα. 

Πως σε έναν άνθρωπο να μην δημιουργηθούν ψυχολογικά προβλήματα. Έρευνες έχουν δείξει ότι η χαμηλή ποιότητα ζωής δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα αλλά και πρόβλημα παχυσαρκίας. Γιατί άραγε; 

Διότι ένας που στρέφετε στα βιομηχανοποιημένα φαγητά (έτοιμα φαστ φουντ, προ μαγειρεμένα, κατεψυγμένα, συσκευασμένα) δεν νοιώθει την χαρά και την απόλαυση της δημιουργίας του φαγητού που θα τον κρατήσει στην ζωή. 

Άρα δεν αγαπάει και δεν σέβεται, πρώτα απ΄όλα την ζωή του μετά την τροφή, μετά τον συνάνθρωπο, του διότι το καλό φαγητό θέλει και καλή παρέα για να  μοιραστεί, την φύση που παράγει το φαγητό.

Δηλαδή αφήνει την ζωή του να του την διαχειρίζονται κάποιοι τρίτοι. Η εύκολη λύση της παραίτησης και επακόλουθης εξαθλίωσης.

Και δυστυχώς από ένα έθνος καλοφαγάδων, μερακλήδων και φιλόξενων που ήμασταν κοντεύουμε να καταντήσουμε χοντροί, παραιτημένοι, χωρίς ενδιαφέρων για τίποτα και κανένα, μόνο η πάρτη μας να είναι καλά πόσα θα φάμε, πόσα θα αρπάξουμε και πως θα επιβληθούμε στον συνανθρωπό μας σε κάθε ευκαιρία. 

Και γι αυτό δεν φταίει ούτε η κρίση ούτε το ΔΝΤ ούτε κανένας πολιτικός.

Σαν κότες κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας για να αποφύγουμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσής μας ρίχνοντας πάντα το φταίξιμο σε κάποιον άλλο, γιατί φοβούμαστε μην χάσουμε την πλαστική εφήμερη άνεσή μας. 

Και μια από τις ρίζες του κακού είναι και η διατροφή.

Τώρα που είπα κότες σας δίνω μια παραδοσιακή παρασκευή ζωμού κότας, μπορείτε να τον χρησιμοποιήσετε παντού, σε σούπες, σάλτσες, πιλάφια, κτλ

Για 1,5 λίτρο ζωμό θέλουμε

750 γρ κόκαλα κοτόπουλου ( αντί να ξεκοκαλίσετε ένα κοτόπουλο μπορείτε να αγοράσετε φτερούγες)

150 γρ από σέλερι καρότα κρεμμύδια, όλα χοντροκομμένα

μαϊντανό ρίγανη θυμάρι

2 σκελίδες σκόρδου

λίγους κόκκους πιπέρι

1,5 λίτρα νερό

εκτέλεση

Ζεματάμε τα κόκαλα σε νερό, για να μην μυρίζουν άσχημα. Την ενέργεια αυτή οι Γάλλοι την αποκαλούν μπλανσίρ, (μπλανσάρουμε ελληνιστή)

Τα ρίχνουμε όλα σε μια κατσαρόλα τα φέρνουμε σε σημείο βρασμού, χαμηλώνουμε την φωτιά στο πιο σιγανό και αφήνουμε να σιγοβράσει για 2 με 3 ώρες ξαφρίζοντας πολύ τακτικά, και συμπληρώνοντας νερό όποτε χρειάζεται.

Σουρώνουμε και τον χρησιμοποιούμε είτε αμέσως είτε τον φυλάμε στο ψυγείο για 3 μέρες είτε σε παγάκια για 1 μήνα